пашко́джванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пашко́джванне |
пашко́джванні |
| Р. |
пашко́джвання |
пашко́джванняў |
| Д. |
пашко́джванню |
пашко́джванням |
| В. |
пашко́джванне |
пашко́джванні |
| Т. |
пашко́джваннем |
пашко́джваннямі |
| М. |
пашко́джванні |
пашко́джваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
поврежде́ние ср.
1. (действие) псава́нне, -ння ср.; пашко́джванне, -ння ср.; кале́чанне, -ння ср.; см. поврежда́ть;
2. (вред) шко́да, -ды ж., пашко́джанне, -ння ср.; (порча) псу́та, -ты ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)