пачаява́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пачаю́ю пачаю́ем
2-я ас. пачаю́еш пачаю́еце
3-я ас. пачаю́е пачаю́юць
Прошлы час
м. пачаява́ў пачаява́лі
ж. пачаява́ла
н. пачаява́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пачаява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пачаява́ць сов., разг. почаёвничать, почаева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачаява́ць, ‑чаюю, ‑чаюеш, ‑чаюе; зак.

Разм. Папіць чаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

почаева́ть сов., прост. пачаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

почаёвничать сов., прост. папі́ць ча́ю (гарба́ты), пачаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)