пацю́паць
‘пайсці памалу, малымі крокамі’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пацю́паю |
пацю́паем |
| 2-я ас. |
пацю́паеш |
пацю́паеце |
| 3-я ас. |
пацю́пае |
пацю́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пацю́паў |
пацю́палі |
| ж. |
пацю́пала |
| н. |
пацю́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пацю́пай |
пацю́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пацю́паўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пацю́паць ’патаўчы, паціскаць’ (Варл.). Да па- і цюпаць ’размешваць што-н.’, ’павольна ісці’, у якім Грынавяцкене (Сл. ПЗБ, 5, 380) бачыць балтызм, параўн. літ. čiupėnti ’павольна ісці’, ciupa ’марудны’. Сюды ж пацюпенька ’нерухавая, няручая дзяўчына’ (Варл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)