пахму́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пахму́рны |
пахму́рная |
пахму́рнае |
пахму́рныя |
| Р. |
пахму́рнага |
пахму́рнай
пахму́рнае |
пахму́рнага |
пахму́рных |
| Д. |
пахму́рнаму |
пахму́рнай |
пахму́рнаму |
пахму́рным |
| В. |
пахму́рны (неадуш.)
пахму́рнага (адуш.) |
пахму́рную |
пахму́рнае |
пахму́рныя (неадуш.)
пахму́рных (адуш.) |
| Т. |
пахму́рным |
пахму́рнай
пахму́рнаю |
пахму́рным |
пахму́рнымі |
| М. |
пахму́рным |
пахму́рнай |
пахму́рным |
пахму́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пахму́рны, -ая, -ае.
1. Змрочны, хмарны, з небам, пакрытым воблакамі.
Пахмурнае надвор’е.
Сёння пахмурна (у знач. вык.).
2. перан. Змрочны, невясёлы.
П. настрой.
П. выгляд.
|| наз. пахму́рнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пахму́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Непагодлівы, змрочны, хмарны. Пахмурнае надвор’е. □ Халаднаваты, пахмурны ранак. Неба шэрае, паветра вільготнае. В. Вольскі. Ноч была цёмная, пахмурная. Асіпенка.
2. перан. Змрочны, невясёлы. Усюды заўважалі мы пахмурны настрой у людзей. Лынькоў. Дзён праз колькі новенькая [настаўніца] стала пахмурная. Янкоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахму́рны и пахму́ры
1. (о погоде) па́смурный; нена́стный;
2. перен. (о душевном состоянии) мра́чный, хму́рый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Па́хму́рны, похму́рны ’хмарны’, ’хмурны’, ’з хваравітым выглядам’ (Касп., ТС, Сл. ПЗБ), чач. по́хмарны ’сумны, маркотны’ (Мат. Гом.), пахма́рна ’пахмурна’ (Др.-Падб., Мат. Гом., ТС), па́хмурак, похмарак, по́хмарок ’хмарка, воблака (летам у добрую пагоду)’ (ТС; лельч., Мат. Гом.), пахма́рваць ’зацягваць хмарамі’ (ТС, Ян.; светлаг., Мат. Гом.). Укр. похмари́ти, похмари́ти(ся), похмарі́ти, по́хмарний, по́хмарно ’тс’; рус. похму́ра (пск., цвяр.) ’суровае надвор’е’, похму́рый (пск.) ’хмурны (дзень)’ (пск., цвяр.), ’шэры’ (кузбаск., бран., арл.), хма́рый ’тс’. Польск. pochmurny, pochmury, pochmarny, pochmurowaty, в.-луж. pochmurjeny ’тс’, pochmurić ’зацямніць, пахмурнець’, н.-луж. pochmuriś ’тс’, pochmurny, чэш. pochmurný, ходск. pošmourný ’пакрыты хмарамі’. Паўн.-прасл. (po‑)xmurьnъjь, (po‑)xmarьnъjь. Да хма́ра, хму́ра (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
неулы́бчивый пахму́рны, хму́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
о́блачный во́блачны; хма́рны, пахму́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
угрю́мый пану́ры, хму́рны, пахму́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хму́рый
1. (о человеке) хму́рны, пахму́рны; пану́ры;
2. (о погоде) хма́рны, пахму́рны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
схмурне́лы, -ая, -ае.
1. Пануры, хмурны.
С. твар дзяўчыны.
2. Пра надвор’е, неба і пад.: пахмурны.
Схмурнелае неба.
|| наз. схмурне́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)