пахме́лле, -я, н.

1. гл. пахмяліцца.

2. Дрэннае самаадчуванне пасля моцнай выпіўкі, п’янства.

Баліць галава з пахмелля.

◊

Пахмелле ад чужога вяселля (разм.) — непрыемнасці з-за другіх, па чужой віне.

|| прым. пахме́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахме́лле

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пахме́лле
Р. пахме́лля
Д. пахме́ллю
В. пахме́лле
Т. пахме́ллем
М. пахме́ллі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахме́лле ср., в разн. знач. похме́лье;

◊ п. з чужо́га вясе́лля — в чужо́м пиру́ похме́лье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахме́лле, ‑я, н.

1. Дрэннае самаадчуванне, недамаганне, выкліканае моцнай выпіўкай напярэдадні. Вавёрка Дзіка выклікае. З’явіўся той, стаіць і галавы не паднімае, — З пахмелля дужа важкая яна. Корбан. П’янаму ўсё лёгка. Але цяжкае пахмелле... Навуменка.

2. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пахмяляцца — пахмяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахмялі́цца, -мялю́ся, -ме́лішся, -ме́ліцца; зак.

Выпіць спіртнога на другі дзень пасля моцнай выпіўкі.

|| незак. пахмяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. пахме́лле, -я, н. (разм.) і пахме́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахме́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Разм. Тое, што і пахмелле (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

похме́лье ср. пахме́лле, -лля ср.; разг. пахме́лка, -кі ж.;

◊

в чужо́м пиру́ похме́лье погов. з чужо́га ша́лу галава́ кру́ціцца, пахме́лле ад чужо́га вясе́лля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пацярэбіны кобр. потырэбыны ’пахмелле, пахмелкі’ (Нар. лекс.). Да пацяроб ’рэшткі’ (^’спажываць тое, што засталося пасля частавання’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вясе́лле ср.

1. сва́дьба ж.;

2. сва́дебный по́езд;

◊ сярэ́бранае в. — сере́бряная сва́дьба;

залато́е в. — золота́я сва́дьба;

пахме́лле з чужо́га ~лля — в чужо́м пиру́ похме́лье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)