пахвала́, -ы́, мн. -ы́, -ва́л, ж.

Добры водзыў пра каго-, што-н., адабрэнне.

Адзывацца з пахвалой пра каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахвала́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пахвала́ пахвалы́
Р. пахвалы́ пахва́л
Д. пахвале́ пахвала́м
В. пахвалу́ пахвалы́
Т. пахвало́й
пахвало́ю		 пахвала́мі
М. пахвале́ пахвала́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахвала́ ж. похвала́;

адазва́цца пра каго́-не́будзь з ~ло́й — отозва́ться о ко́м-л. с похвало́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахвала́, ‑ы, ж.

Добры водзыў, адабрэнне. — Вы добра чыталі, — пачуў Заранік дзявочы голас. — Дзякую за пахвалу. Чытаў, як мог. Хадкевіч. Цішка пачырванеў ад бацькавай пахвалы. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пахвала́ ’добры водзыў, адабрэнне’ (ТСБМ). Да па‑ (< прасл. po‑) і хвала, хвалі́ць (гл.). Сюды ж пахвальба́ ’выхваляванне, самахвальства’ (ТСБМ), пахвале́йко ’хвалько’ (зэльв., Сл. ПЗБ), ашм. пахвалі́ўка ’тс’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адабрэ́нне, -я, н.

1. гл. адобрыць.

2. Пахвала, станоўчы водгук.

Учынак заслугоўвае адабрэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвале́бны, -ая, -ае.

У якім ёсць пахвала.

Хвалебная рэцэнзія.

Х. водзыў.

|| наз. хвале́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахвальба́, -ы́, ж. (разм.).

1. Выхвалянне сваімі справамі, учынкамі і пад., самахвальства.

2. Тое, што і пахвала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвальба́, -ы́, ж.

1. Празмернае расхвальванне сваіх вартасцей, заслуг, учынкаў, часта перабольшаных.

2. Адабрэнне, пахвала каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заахво́чванне, -я, н.

1. гл. заахвоціць.

2. Тое, што заахвочвае каго-н. да чаго-н.; пахвала, узнагарода.

Атрымаць з. ад кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)