пахапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Узяць, схапіць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахапа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пахапа́ю пахапа́ем
2-я ас. пахапа́еш пахапа́еце
3-я ас. пахапа́е пахапа́юць
Прошлы час
м. пахапа́ў пахапа́лі
ж. пахапа́ла
н. пахапа́ла
Загадны лад
2-я ас. пахапа́й пахапа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пахапа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахапа́ць сов. похвата́ть; перехвата́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Узяць, схапіць усё, многае або ўсіх, многіх. [Дзяцел:] — Там ужо, мусіць, пабралі ўсё. Лепшыя кавалкі [зямлі] пахапалі. Мележ. [Міця] ужо чуў пра тых, расстраляных. Іх пахапалі з розных вёсак. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахвата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Тое, што і пахапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахвата́ць сов., см. пахапа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похвата́ть сов., разг. пахапа́ць, пахвата́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паселяпа́ць

‘спрытна пачэрпаць, пахапаць, пахлябтаць лыжкай чаго-небудзь, што-небудь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паселяпа́ю паселяпа́ем
2-я ас. паселяпа́еш паселяпа́еце
3-я ас. паселяпа́е паселяпа́юць
Прошлы час
м. паселяпа́ў паселяпа́лі
ж. паселяпа́ла
н. паселяпа́ла
Загадны лад
2-я ас. паселяпа́й паселяпа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паселяпа́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пахватное ’дэфіцыт’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Да пахвата́ць ’пахапаць’ < хватаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пахвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пахапаць. Ведаеце, доктар, я летась, якраз у гэты час, пад канец лета, ох пахватаў судакоў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)