патэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Выдаць (выдаваць) патэнт (у 1 знач.) на што-н.

П. вынаходніцтва.

|| зак. таксама запатэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патэнтава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. патэнту́ю патэнту́ем
2-я ас. патэнту́еш патэнту́еце
3-я ас. патэнту́е патэнту́юць
Прошлы час
м. патэнтава́ў патэнтава́лі
ж. патэнтава́ла
н. патэнтава́ла
Загадны лад
2-я ас. патэнту́й патэнту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час патэнту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патэнтава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. патэнту́ю патэнту́ем
2-я ас. патэнту́еш патэнту́еце
3-я ас. патэнту́е патэнту́юць
Прошлы час
м. патэнтава́ў патэнтава́лі
ж. патэнтава́ла
н. патэнтава́ла
Загадны лад
2-я ас. патэнту́й патэнту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час патэнтава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патэнтава́ць сов. и несов. патентова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Выдаць (выдаваць) патэнт або атрымаць (атрымліваць) патэнт на што‑н., замацаваць (замацоўваць) за сабой патэнтам. Патэнтаваць вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запатэнтава́ць гл. патэнтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патентова́ть сов. и несов. патэнтава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патэнтава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. патэнтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэнтава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад патэнтаваць.

2. у знач. прым. Такі, на які маецца патэнт. Патэнтаванае лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)