патрыцыя́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. патрыцыя́т
Р. патрыцыя́ту
Д. патрыцыя́ту
В. патрыцыя́т
Т. патрыцыя́там
М. патрыцыя́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патрыцыя́т, -ту м., ист. патрициа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патрыцыя́т, ‑у, М ‑цыяце, м.

Гіст. Вышэйшы і самы багаты слой грамадства ў сярэдневяковых гарадах Заходняй Еўропы, у руках якога канцэнтравалася ўлада.

[Лац. patriciatus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрициа́т ист. патрыцыя́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)