патрана́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. патрана́тны патрана́тная патрана́тнае патрана́тныя
Р. патрана́тнага патрана́тнай
патрана́тнае		 патрана́тнага патрана́тных
Д. патрана́тнаму патрана́тнай патрана́тнаму патрана́тным
В. патрана́тны (неадуш.)
патрана́тнага (адуш.)		 патрана́тную патрана́тнае патрана́тныя (неадуш.)
патрана́тных (адуш.)
Т. патрана́тным патрана́тнай
патрана́тнаю		 патрана́тным патрана́тнымі
М. патрана́тным патрана́тнай патрана́тным патрана́тных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патрана́т, -у, М -на́це, м.

1. У Старажытным Рыме: форма апекі, якая ажыццяўлялася патронамі² (у 1 знач.).

2. Форма выхавання дзяцей, якія страцілі бацькоў, у сем’ях працоўных па даручэнні дзяржаўных органаў.

|| прым. патрана́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)