патоплены - Пошук

пато́плены

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пато́плены	пато́пленая	пато́пленае	пато́пленыя
Р.	пато́пленага	пато́пленай пато́пленае	пато́пленага	пато́пленых
Д.	пато́пленаму	пато́пленай	пато́пленаму	пато́пленым
В.	пато́плены (неадуш.) пато́пленага (адуш.)	пато́пленую	пато́пленае	пато́пленыя (неадуш.) пато́пленых (адуш.)
Т.	пато́пленым	пато́пленай пато́пленаю	пато́пленым	пато́пленымі
М.	пато́пленым	пато́пленай	пато́пленым	пато́пленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пато́плены	пато́пленая	пато́пленае	пато́пленыя
Р.	пато́пленага	пато́пленай пато́пленае	пато́пленага	пато́пленых
Д.	пато́пленаму	пато́пленай	пато́пленаму	пато́пленым
В.	пато́плены (неадуш.) пато́пленага (адуш.)	пато́пленую	пато́пленае	пато́пленыя (неадуш.) пато́пленых (адуш.)
Т.	пато́пленым	пато́пленай пато́пленаю	пато́пленым	пато́пленымі
М.	пато́пленым	пато́пленай	пато́пленым	пато́пленых

Кароткая форма: пато́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́плены I

1. пото́пленный, уто́пленный;

2. перето́пленный, уто́пленный;

1, 2 см. патапі́ць I

пато́плены II перето́пленный, исто́пленный; перепла́вленный; см. патапі́ць II ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пато́плены ¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад патапіць ¹.

пато́плены ², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад патапіць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пото́пленный пато́плены, уто́плены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапі́ць¹, таплю́, то́піш, то́піць; незак.

1. каго-што. Прымушаць тануць, затапляць.

Т. варожыя караблі.

2. перан., каго-што. Губіць, выдаючы, нагаворваючы на каго-н. (разм.).

3. перан., што. Заглушаць у сабе (думкі, пачуцці і пад.; разм.).

Т. гора ў працы.

|| зак. патапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; пато́плены і утапі́ць, утаплю́, уто́піш, уто́піць; уто́плены.

|| наз. тапле́нне, -я, н. і патапле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

То́пленік ’тапелец’ (Нас., Байк. і Некр., Ласт., Сл. ПЗБ, ТС), то́плянік (tòplanik) ’тс’ (Федар. 4), тапе́льнік ’тс’ (Байк. і Некр.), то́пельнік ’тс’ (Сл. ПЗБ), уто́пленік, то́пленік ’тс’ (Некр. і Байк.), сюды ж то́пленік ’затанулае бервяно’ (пух., Сл. ПЗБ), то́пленікі ’патоплены ў вадзе лесаматэрыял’ (ТС), то́пленік, топля́к ’патануўшае бервяно, дрэва’ (лельч., Жыв. сл.), таплі́ннік ’тс’ (барыс., Сл. ПЗБ). Ад дзеепрыметніка (у)топлы ’затанулы’, што да тапіць ₁, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum