пато́нчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пато́нчаны пато́нчаная пато́нчанае пато́нчаныя
Р. пато́нчанага пато́нчанай
пато́нчанае		 пато́нчанага пато́нчаных
Д. пато́нчанаму пато́нчанай пато́нчанаму пато́нчаным
В. пато́нчаны (неадуш.)
пато́нчанага (адуш.)		 пато́нчаную пато́нчанае пато́нчаныя (неадуш.)
пато́нчаных (адуш.)
Т. пато́нчаным пато́нчанай
пато́нчанаю		 пато́нчаным пато́нчанымі
М. пато́нчаным пато́нчанай пато́нчаным пато́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́нчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пато́нчаны пато́нчаная пато́нчанае пато́нчаныя
Р. пато́нчанага пато́нчанай
пато́нчанае		 пато́нчанага пато́нчаных
Д. пато́нчанаму пато́нчанай пато́нчанаму пато́нчаным
В. пато́нчаны (неадуш.)
пато́нчанага (адуш.)		 пато́нчаную пато́нчанае пато́нчаныя (неадуш.)
пато́нчаных (адуш.)
Т. пато́нчаным пато́нчанай
пато́нчанаю		 пато́нчаным пато́нчанымі
М. пато́нчаным пато́нчанай пато́нчаным пато́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́нчаны утончённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пато́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пато́нчаны пато́нчаная пато́нчанае пато́нчаныя
Р. пато́нчанага пато́нчанай
пато́нчанае		 пато́нчанага пато́нчаных
Д. пато́нчанаму пато́нчанай пато́нчанаму пато́нчаным
В. пато́нчаны (неадуш.)
пато́нчанага (адуш.)		 пато́нчаную пато́нчанае пато́нчаныя (неадуш.)
пато́нчаных (адуш.)
Т. пато́нчаным пато́нчанай
пато́нчанаю		 пато́нчаным пато́нчанымі
М. пато́нчаным пато́нчанай пато́нчаным пато́нчаных

Кароткая форма: пато́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад патанчыць.

2. у знач. прым. Вытанчаны, тонкі. Самы лепшы і самы патончаны густ тут не знойдзе ніякай заганы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утончённый

1. прич. пато́нчаны;

2. прич., перен. вы́танчаны;

3. прил. вы́танчаны; то́нкі, даліка́тны;

утончённый вкус вы́танчаны (то́нкі) густ;

утончённый за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)