патні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
патні́к |
патнікі́ |
| Р. |
патніка́ |
патніко́ў |
| Д. |
патніку́ |
патніка́м |
| В. |
патні́к |
патнікі́ |
| Т. |
патніко́м |
патніка́мі |
| М. |
патніку́ |
патніка́х |
Іншыя варыянты:
по́тнік.
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
по́тнік |
по́тнікі |
| Р. |
по́тніка |
по́тнікаў |
| Д. |
по́тніку |
по́тнікам |
| В. |
по́тнік |
по́тнікі |
| Т. |
по́тнікам |
по́тнікамі |
| М. |
по́тніку |
по́тніках |
Іншыя варыянты:
патні́к.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)