пасціна́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пасціна́ю |
пасціна́ем |
| 2-я ас. |
пасціна́еш |
пасціна́еце |
| 3-я ас. |
пасціна́е |
пасціна́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пасціна́ў |
пасціна́лі |
| ж. |
пасціна́ла |
| н. |
пасціна́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пасціна́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Пазразаць, пассякаць усё, многае. Журба, амаль непрыкметная, ва ўсім, і перш за ўсё ў травах, якія ведалі, што пасля Янавага дня ім не хаваць у сваіх нетрах Янавых ліхтарыкаў, што прыйшоў іхні час і іх пасцінаюць звонкай касой. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)