паспява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паспява́нне
Р. паспява́ння
Д. паспява́нню
В. паспява́нне
Т. паспява́ннем
М. паспява́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паспява́нне ср. созрева́ние, поспева́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паспяваць ​2 — паспець ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поспева́ние паспява́нне, -ння ср.; см. поспева́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

созрева́ние

1. паспява́нне, -ння ср., выспява́нне, -ння ср.;

2. перен. выспява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)