Verbum

анлайнавы слоўнік

паспява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паспява́нне ср. созрева́ние, поспева́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паспяваць ² — паспець ¹ (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспява́нне н.

1. Réifen n -s;

2. перан. Heránreifen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

поспева́ние паспява́нне, -ння ср.; см. поспева́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zéitigung

f -, en

1) паспява́нне

2) выяўле́нне, пака́званне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

созрева́ние

1. паспява́нне, -ння ср., выспява́нне, -ння ср.;

2. перен. выспява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dojrzewanie

н. паспяванне, выспяванне, даспяванне;

okres ~a — перыяд выспявання;

~e płciowe — полавае даспяванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)