паспуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Спусціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. сабак з прывязі.

П. ваду ў канаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паспуска́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паспуска́ю паспуска́ем
2-я ас. паспуска́еш паспуска́еце
3-я ас. паспуска́е паспуска́юць
Прошлы час
м. паспуска́ў паспуска́лі
ж. паспуска́ла
н. паспуска́ла
Загадны лад
2-я ас. паспуска́й паспуска́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паспуска́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паспуска́ць сов.

1. (о многих, о многом) спусти́ть; (переместить в более низкое положение — ещё) опусти́ть;

п. саба́к — спусти́ть соба́к;

п. ваду́ з са́жалак — спусти́ть во́ду из прудо́в;

п. фла́гі — спусти́ть (опусти́ть) фла́ги;

2. разг. (деревья) повали́ть;

3. (опустить вниз — многое) све́сить;

п. вяро́ўкі — све́сить верёвки;

п. но́гі — све́сить но́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Спусціць усё, многае або ўсіх, многіх. Партызаны сядзелі за гарою, паспускалі ногі ў прыдарожную канаву, адпачывалі пасля марша. Гурскі. За лесам на горцы тры хвоі Стаяць, паспускаўшы галіны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспуска́ны

1. спу́щенный; опу́щенный;

2. разг. пова́ленный;

3. све́шенный;

1-3 см. паспуска́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́сить​I сов. зве́сіць, мног. пазве́шваць; (опустить вниз) спусці́ць, мног. паспуска́ць; см. све́шивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опусти́ть сов.

1. апусці́ць, мног. паспуска́ць, спусці́ць, мног. паспуска́ць;

2. (пропустить) вы́пусціць, мног. павыпуска́ць, прапусці́ць, мног. папрапуска́ць, вы́кінуць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць; см. опуска́ть;

◊

опусти́ть кры́лья апусці́ць кры́лы;

опусти́ть нос апусці́ць но́с;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склони́ть сов.

1. схілі́ць, мног. пасхіля́ць, нахілі́ць, мног. панахіля́ць, пахілі́ць; (нагнуть) нагну́ць, мног. панагіна́ць; (опустить, спустить) апусці́ць, мног. паапуска́ць, спусці́ць, мног. паспуска́ць;

склони́ть го́лову схілі́ць (нахілі́ць, пахілі́ць, апусці́ць) галаву́;

склони́ть ве́тку нахілі́ць (нагну́ць) галі́нку;

склони́ть знамёна апусці́ць (спусці́ць) сцягі́;

2. перен. (убедить) схілі́ць, угавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спусти́ть сов.

1. в разн. знач. спусці́ць, мног. паспуска́ць;

спусти́ть флаг спусці́ць сцяг;

спусти́ть шлю́пку спусці́ць шлю́пку;

спусти́ть во́ду из пруда́ спусці́ць ваду́ з са́жалкі;

спусти́ть соба́к с цепи́ спусці́ць (паспуска́ць) саба́к з ланцуга́;

я ему́ не спущу́ э́того я яму́ не спушчу́ гэ́тага;

ши́на спусти́ла шы́на спусці́ла;

спусти́ть три килогра́мма спусці́ць тры кілагра́мы;

спусти́ть куро́к спусці́ць куро́к;

спусти́ть пе́тлю (при вязании) спусці́ць во́чка;

спусти́ть с ле́стницы кого́-л. разг. спусці́ць з ле́свіцы каго́-небудзь;

2. (потерять в весе) разг. спусці́ць, скі́нуць;

3. (сузить, утончить край, конец чего-л.) спец. спусці́ць, звастры́ць; (о коже, материи и т. п.) зву́зіць, зрэ́заць;

4. муз. зні́зіць; асла́біць;

◊

спустя́ рукава́ спусці́ўшы рукавы́;

спусти́ть жир спусці́ць лой (тлушч);

спусти́ть шку́ру спусці́ць шку́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свали́ть сов.

1. в разн. знач. звалі́ць, мног. пазва́льваць; (дерево — ещё) спусці́ць, мног. паспуска́ць; (в одно место, с повозки и т. п. — ещё) звярну́ць; (вину на кого-л. — ещё) звярну́ць;

свали́ть де́рево звалі́ць (спусці́ць) дрэ́ва;

ве́тер свали́л с ног ве́цер звалі́ў з ног;

свали́ть дрова́ в ку́чу звалі́ць (пазва́льваць, звярну́ць) дро́вы ў ку́чу;

свали́ть се́но с пово́зки звалі́ць (звярну́ць) се́на з во́за;

боле́знь его́ свали́ла хваро́ба яго́ звалі́ла;

свали́ть вину́ на друго́го звалі́ць (звярну́ць) віну́ на друго́га;

2. (уменьшиться, ослабеть) разг. спа́сці;

жар к ве́черу свали́л гарачыня́ пад ве́чар спа́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)