паслядзе́янне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паслядзе́янне
Р. паслядзе́яння
Д. паслядзе́янню
В. паслядзе́янне
Т. паслядзе́яннем
М. паслядзе́янні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслядзе́янне ср., спец. последе́йствие;

магні́тнае п. — магни́тное последе́йствие;

тэ́рмін ~ння ўгнае́нняў — срок последе́йствия удобре́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслядзе́янне, ‑я, н.

Спец. З’ява, якая заключаецца ў тым, што ўздзеянне чаго‑н. выяўляецца не толькі ў момант прымянення, але і ў наступных стадыях. Магнітнае паслядзеянне. Паслядзеянне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

последе́йствие спец. паслядзе́янне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)