паслядзе́янне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паслядзе́янне
Р. паслядзе́яння
Д. паслядзе́янню
В. паслядзе́янне
Т. паслядзе́яннем
М. паслядзе́янні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслядзе́янне ср., спец. последе́йствие;

магні́тнае п. — магни́тное последе́йствие;

тэ́рмін ~ння ўгнае́нняў — срок последе́йствия удобре́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслядзе́янне, ‑я, н.

Спец. З’ява, якая заключаецца ў тым, што ўздзеянне чаго‑н. выяўляецца не толькі ў момант прымянення, але і ў наступных стадыях. Магнітнае паслядзеянне. Паслядзеянне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнітнае паслядзеянне

т. 9, с. 480

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паслядзеянне магнітнае

т. 12, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

последе́йствие спец. паслядзе́янне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)