паслу́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паслу́шніца паслу́шніцы
Р. паслу́шніцы паслу́шніц
Д. паслу́шніцы паслу́шніцам
В. паслу́шніцу паслу́шніц
Т. паслу́шніцай
паслу́шніцаю		 паслу́шніцамі
М. паслу́шніцы паслу́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслу́шніца ж., церк. послу́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслу́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да паслушнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслу́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыслужнік у манастыры, які рыхтуецца стаць манахам.

|| ж. паслу́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паслу́шніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

послу́шница паслу́шніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)