Verbum

анлайнавы слоўнік

паслу́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслу́шніца ж., церк. послу́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслу́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да паслушнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслу́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыслужнік у манастыры, які рыхтуецца стаць манахам.

|| ж. паслу́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паслу́шніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

послу́шница паслу́шніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

novice

[ˈnɑ:vəs]

1) пачатко́вец -ўца, навічо́к -ка́ m.

2) паслу́шнік -а m., паслу́шніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

novice [ˈnɒvɪs] n.

1. навічо́к, пачына́ючы, пачатко́вец (у працы, прадмеце і да т.п.)

2. конь, які́ яшчэ не браў пры́за

3. паслу́шнік; паслу́шніца (у манастыры)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nowicjuszka

ж.

1. навічок (жанчына); студ. жарг. студэнтка-першакурсніца;

2. царк. паслушніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)