паскарэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паскарэ́нне
Р. паскарэ́ння
Д. паскарэ́нню
В. паскарэ́нне
Т. паскарэ́ннем
М. паскарэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паскарэ́нне, -я, н.

1. гл. паскорыцца, паскорыць.

2. У фізіцы: велічыня хуткасці руху за адзінку часу.

Адзінка паскарэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паскарэ́нне ср., в разн. знач. ускоре́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паскарэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. паскараць — паскорыць і паскарацца — паскорыцца.

2. Спец. Велічыня змянення хуткасці руху за адзінку часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паско́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. Зрабіць больш хуткім.

П. крок.

П. апрацоўку дэталей.

2. Наблізіць надыход чаго-н.

П. ад’езд.

|| незак. паскара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паскарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паско́рыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; зак.

1. Стаць больш хуткім.

Рух поезда паскорыўся.

2. Наступіць хутчэй, чым думалася.

Зварот мой паскорыўся.

|| незак. паскара́цца, -а́ецца і паско́рвацца, -аецца.

|| наз. паскарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акселера́цыя, -і, ж. (спец.).

Паскарэнне фарміравання, росту, развіцця.

|| прым. акселерацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нью́тан, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адзінка сілы, роўная сіле, якая перадае масе ў 1 кг паскарэнне 1 м/сек².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гравіме́тр, ‑а, м.

Прыбор, якім вымяраюць паскарэнне сілы цяжару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарса́ж, ‑у, м.

Спец. Паскарэнне, узмацненне якога‑н. працэсу. Фарсаж рухавіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)