паса́дніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паса́дніцкі паса́дніцкая паса́дніцкае паса́дніцкія
Р. паса́дніцкага паса́дніцкай
паса́дніцкае		 паса́дніцкага паса́дніцкіх
Д. паса́дніцкаму паса́дніцкай паса́дніцкаму паса́дніцкім
В. паса́дніцкі (неадуш.)
паса́дніцкага (адуш.)		 паса́дніцкую паса́дніцкае паса́дніцкія (неадуш.)
паса́дніцкіх (адуш.)
Т. паса́дніцкім паса́дніцкай
паса́дніцкаю		 паса́дніцкім паса́дніцкімі
М. паса́дніцкім паса́дніцкай паса́дніцкім паса́дніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паса́дніцкі ист. поса́дничий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паса́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да пасадніка, належыць яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Намеснік князя ў Старажытнай Русі, таксама выбарны галава грамадзянскай адміністрацыі ў феадальных рэспубліках.

Княжацкі п.

Пскоўскі п.

|| ж. паса́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паса́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поса́дничий паса́дніцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)