паса́дніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паса́дніцкі |
паса́дніцкая |
паса́дніцкае |
паса́дніцкія |
| Р. |
паса́дніцкага |
паса́дніцкай
паса́дніцкае |
паса́дніцкага |
паса́дніцкіх |
| Д. |
паса́дніцкаму |
паса́дніцкай |
паса́дніцкаму |
паса́дніцкім |
| В. |
паса́дніцкі (неадуш.)
паса́дніцкага (адуш.) |
паса́дніцкую |
паса́дніцкае |
паса́дніцкія (неадуш.)
паса́дніцкіх (адуш.) |
| Т. |
паса́дніцкім |
паса́дніцкай
паса́дніцкаю |
паса́дніцкім |
паса́дніцкімі |
| М. |
паса́дніцкім |
паса́дніцкай |
паса́дніцкім |
паса́дніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паса́дніцкі ист. поса́дничий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паса́дніцкі, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Які мае адносіны да пасадніка, належыць яму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паса́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
Намеснік князя ў Старажытнай Русі, таксама выбарны галава грамадзянскай адміністрацыі ў феадальных рэспубліках.
Княжацкі п.
Пскоўскі п.
|| ж. паса́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. паса́дніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)