Пары́ж

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пары́ж
Р. Пары́жа
Д. Пары́жу
В. Пары́ж
Т. Пары́жам
М. Пары́жы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Пари́ж г. Пары́ж, -жа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пары́ск ’паркаль; (паркалёвая) хустка’, парыскаем ’паркалёвы’ (Мат. Гом.). Няясна. Ці не звязана з польск. paryski ’парыжскі’ < Parys ’Парыж’, адкуль маглі прывозіць тканіну.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ся́бра, ‑а, м.

Тое, што і сябар. Прыпомнілася Андрэю Строніну, як .. адзін яго блізкі сябра запытаў: — Ці бачыш ты перад сабою калі што-небудзь для сябе светлае ў жыцці? Чорны. Французскі сябра скажа мне: — Глядзі ж На слаўны горад першых камунараў, На песенны і вогненны Парыж! А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; незак.

1. Хутка рухацца, накіроўвацца куды-н.; старацца трапіць куды-н., быць дзе-н. або стаць кім-н.

Ручаі імкнуцца да ракі.

І. ў Парыж.

Усёй душой і. да сябра.

2. Настойліва дамагацца чаго-н., старацца дасягнуць чаго-н.

І. да свабоды.

І. да міру.

3. перан. Адчуваць цягу да каго-, чаго-н.

І. да авіятараў.

|| наз. імкне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злята́ць

I несов.

1. (летя, спускаться) слета́ть; (о птицах — ещё) спа́рхивать;

2. (взлетая, покидать какое-л. место) слета́ть, улета́ть;

3. разг. (падать сверху) слета́ть;

4. (срываться со своего места, отделившись от чего-л.) слета́ть;

5. (быстро спускаться) слета́ть;

1-5 см. зляце́ць 1-4, 6

II сов. (куда-л. и обратно) слета́ть;

з. на самалёце ў Пары́ж — слета́ть на самолёте в Пари́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)