Пары́ж

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пары́ж
Р. Пары́жа
Д. Пары́жу
В. Пары́ж
Т. Пары́жам
М. Пары́жы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Парыж (г.) 5/309; 6/443; 7/389, 391, 421; 8/293—294; 9/559; 10/147; 11/260

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Парыж

т. 12, с. 149

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пары́ж м. París n -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пари́ж г. Пары́ж, -жа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Paris

[ˈpærɪs]

г. Пары́ж

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Paryż

м. г. Парыж

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пары́ск ’паркаль; (паркалёвая) хустка’, парыскаем ’паркалёвы’ (Мат. Гом.). Няясна. Ці не звязана з польск. paryski ’парыжскі’ < Parys ’Парыж’, адкуль маглі прывозіць тканіну.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лютэ́цый

(н.-лац. lutecium, ад лац. Lutecia = Парыж)

хімічны элемент сям лантаноідаў, бліскучы метал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пер-Лашэз (Парыж) 10/147

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)