пару́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Паварушыць чым-н.

П. пальцамі.

2. што. Прывесці што-н. у рух.

П. стрэлку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пару́хаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пару́хаю пару́хаем
2-я ас. пару́хаеш пару́хаеце
3-я ас. пару́хае пару́хаюць
Прошлы час
м. пару́хаў пару́халі
ж. пару́хала
н. пару́хала
Загадны лад
2-я ас. пару́хай пару́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пару́хаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пару́хаць сов. подви́гать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пару́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Бухаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памы́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Паварушыць, парухаць губамі. Сымон памыляў перасохлымі губамі, нібы збіраўся з думкамі. Чарнышэвіч. Лось нездаволена памыляў губамі і, не спяшаючыся, падаўся ў хмызняк. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасо́ўгаць

‘паперасоўваць што-небудзь з месца на месца (пасоўгаць мэблю); парухаць, пасоваць чым-небудзь у розных кірунках (пасоўгаць граблямі); патыкаць у што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасо́ўгаю пасо́ўгаем
2-я ас. пасо́ўгаеш пасо́ўгаеце
3-я ас. пасо́ўгае пасо́ўгаюць
Прошлы час
м. пасо́ўгаў пасо́ўгалі
ж. пасо́ўгала
н. пасо́ўгала
Загадны лад
2-я ас. пасо́ўгай пасо́ўгайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пасо́ўгаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подви́гать сов.

1. (чем) паварушы́ць, пакра́таць;

подви́гать па́льцами паварушы́ць (пакра́таць) па́льцамі;

2. (двинуть немного или несколько раз) пару́хаць; (с места на место) пасо́ваць; (потолкать) паштурха́ць, папха́ць;

подви́гать ма́ятник часо́в пару́хаць ма́ятнік гадзі́нніка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашавялі́ць, ‑вялю, ‑веліш, ‑валіць; зак., што або чым.

Прывесці ў рух, злёгку парухаць; паварушыць. Ляснік прычыніў дзверцы ў печцы, пашавяліў галавешкі. Ігнаценка. Возчык пашавяліў лейцамі, конь рушыў барзджэй — дарога кіравала ўніз. Быкаў. Кірыла Фаміч падышоў да хлопчыка і гулліва пашавяліў вусамі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)