парто́вы гл. порт¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парто́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парто́вы парто́вая парто́вае парто́выя
Р. парто́вага парто́вай
парто́вае		 парто́вага парто́вых
Д. парто́ваму парто́вай парто́ваму парто́вым
В. парто́вы (неадуш.)
парто́вага (адуш.)		 парто́вую парто́вае парто́выя (неадуш.)
парто́вых (адуш.)
Т. парто́вым парто́вай
парто́ваю		 парто́вым парто́вымі
М. парто́вым парто́вай парто́вым парто́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парто́вы порто́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парто́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да порта ​1. Усе .. [падлеткі] былі дзеці партовых рабочых, рыбакоў, служачых. Краўчанка. // Які з’яўляецца портам, які мае порт ​1. З больш позніх дакументаў вядома, што сярэдневяковы Мінск быў і партовым горадам. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

порт¹, -а, М -рце, мн. парты́, -о́ў, м.

Месца з засцярожанай воднай прасторай, спецыяльна абсталяванае для стаянкі, пагрузкі, разгрузкі і рамонту суднаў, а таксама прыморскі горад з такім спецыяльна прыстасаваным месцам.

Рачны п.

Гандлёвы п.

○

Паветраны порт — тое, што і аэрапорт.

|| прым. парто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

порто́вый парто́вы;

порто́вый го́род парто́вы го́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Партовы рабочы.

Забастоўка англійскіх докераў.

|| прым. до́керскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́кер, ‑а, м.

Партовы рабочы ў некаторых краінах. Забастоўка докераў.

[Англ. docker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стывідо́р, ‑а, м.

Асоба, якая ведае пагрузкай і разгрузкай суднаў у замежных портах. // Партовы грузчык.

[Англ. stevedore.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рад, ‑а; мн. гарады, ‑оў; м.

1. Буйны населены пункт, адміністрацыйны, прамысловы, гандлёвы і культурны цэнтр. Сталічны горад. Горад нафтавікоў. Партовы горад. □ Горад шумеў, як дзень, так ноч, тысячамі галасоў. Колас. // Пра жыхароў такога населенага пункта. Увесь горад гаворыць пра апошнія падзеі.

2. Гіст. Населенае месца, абгароджанае і ўмацаванае сцяной. Старажытны славянскі горад.

•••

Вольны горад — а) сярэдневяковы горад, які вызваліўся з-пад улады феадала і набыў правы самастойнай дзяржавы; б) сучасны горад з асаблівым міжнародным рэжымам, вылучаны ў самастойную палітычную адзінку.

Губернскі горад — галоўны горад губерні.

Заштатны горад (уст.) — горад, які не мае адміністрацыйнага значэння.

Ні к сялу ні к гораду гл. сяло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)