парла́мент

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парла́мент парла́менты
Р. парла́мента парла́ментаў
Д. парла́менту парла́ментам
В. парла́мент парла́менты
Т. парла́ментам парла́ментамі
М. парла́менце парла́ментах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парла́мент, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Найвышэйшы заканадаўчы і прадстаўнічы орган у дэмакратычных дзяржавах.

|| прым. парла́менцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парла́мент м. парла́мент

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парла́мент полит. парла́мент, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парла́мент, ‑а, М ‑нце, м.

1. Вышэйшы заканадаўчы орган буржуазнай дзяржавы, заснаваны часткова або поўнасцю на выбарных органах. Англійскі парламент. □ — Мой бацька — Эдвін Стон — член парламента і другі сакратар міністра калоній. Шамякін.

2. Пра найвышэйшы заканадаўчы прадстаўнічы орган канстытуцыйнай дзяржавы. На паседжаннях савецкага парламента штогод разглядаліся важныя гаспадарчыя.. пытанні. Лушчыцкі.

[Англ. parliament, фр. parlement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Парла́мент ’вышэйшы заканадаўчы орган буржуазнай дзяржавы, заснаваны часткова або цалкам на выбарных органах’ (ТСБМ). З рус. парла́мент ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83). У рус. м. праз польск. parlament ад італ. parlamento ’абмеркаванне, перагаворы, сход’ (Брукнер, 396; Фасмер, 3, 208).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двухпала́тны, -ая, -ае.

Які мае дзве палаты².

Д. парламент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́пшчына ж. (парламент) ску́пщина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́рцінг, ‑а, м.

Парламент Нарвегіі.

[Нарв. storting.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́льцінг, ‑а, м.

Парламент у Ісландыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)