парвеню́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парвеню́ |
парвеню́ |
| Р. |
парвеню́ |
парвеню́ |
| Д. |
парвеню́ |
парвеню́ |
| В. |
парвеню́ |
парвеню́ |
| Т. |
парвеню́ |
парвеню́ |
| М. |
парвеню́ |
парвеню́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
парвеню́ м., нескл., уст. парвеню́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парвеню́, нескл., м.
Уст. зневаж. Чалавек, які прабіўся ў вышэйшыя слаі грамадства або хутка дасягнуў высокага службовага становішча; выскачка.
[Фр. parvenu.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)