парвеню́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. парвеню́ парвеню́
Р. парвеню́ парвеню́
Д. парвеню́ парвеню́
В. парвеню́ парвеню́
Т. парвеню́ парвеню́
М. парвеню́ парвеню́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парвеню́ м., нескл., уст. парвеню́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парвеню́, нескл., м.

Уст. зневаж. Чалавек, які прабіўся ў вышэйшыя слаі грамадства або хутка дасягнуў высокага службовага становішча; выскачка.

[Фр. parvenu.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парвеню́ м. уст. Parvenü [-ve-] m -s, -s, Empórkömmling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

парвеню́

(фр. parvenu)

уст. асоба, якая хутка дасягнула высокага службовага становішча або прабілася ў вышэйшыя слаі грамадства; выскачка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парвеню́

(фр. parvenu)

асоба, якая хутка дасягнула высокага службовага становішча або прабілася ў вышэйшыя слаі грамадства; выскачка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

parweniusz

м. выскачка, парвеню

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)