парахаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. (уст.).

Сумка, пасудзіна для захоўвання пораху.

Ёсць яшчэ порах у парахаўніцах (перан.: ёсць яшчэ сілы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парахаўні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. парахаўні́ца парахаўні́цы
Р. парахаўні́цы парахаўні́ц
Д. парахаўні́цы парахаўні́цам
В. парахаўні́цу парахаўні́цы
Т. парахаўні́цай
парахаўні́цаю		 парахаўні́цамі
М. парахаўні́цы парахаўні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парахаўні́ца ж., уст. пороховни́ца;

◊ ёсць яшчэ́ по́рах у ~цы — есть ещё по́рох в пороховни́це

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парахаўні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Сумна або пасудзіна, у якой захоўвалі порах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пороховни́ца парахаўні́ца, -цы ж.;

◊

есть ещё по́рох в пороховни́цах ёсць яшчэ́ по́рах у парахаўні́цах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)