парафія́нін, -а, мн. -фія́не, -фія́н, м.

Вернік якой-н. парафіі.

|| ж. парафія́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парафія́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парафія́нін парафія́не
Р. парафія́ніна парафія́н
Д. парафія́ніну парафія́нам
В. парафія́ніна парафія́н
Т. парафія́нінам парафія́намі
М. парафія́ніне парафія́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парафія́нін м., церк. прихожа́нин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парафія́нін, ‑а; мн. парафіяне, ‑фіян; м.

Веруючы, які адносіцца да якой‑н. парафіі. І цельшынскі звон, як відаць, добра ведаў звычаі сваіх парафіян, бо не спяшаўся канчаць скліканне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парафія́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да парафіянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парафія́не, -фіян (ед. парафія́нін м.) церк. прихожа́не

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прихожа́нин церк. прыхаджа́нін, -на м., парафія́нін, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ства собир., церк. па́ства, -вы ж.; (прихожане) парафія́не, -фія́н, ед. парафія́нін, -на м., парафія́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхаджанін, парафіянін; паства (зб.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Прыхо́д ’парафія; ніжэйшая царкоўная арганізацыя ў хрысціянскай царкве; мясцовасць, дзе жывуць члены гэтай арганізацыі’ (ТСБМ, Др.-Падб., Бяльк., Мат. Гом.; лях., Сл. ПЗБ), ’збор людзей на рэлігійнае свята’ (ПСл), пріхо́джынік ’прыхаджанін, парафіянін’ (Бяльк.). Рус. прихо́д ’царкоўны прыход’, укр. прихо́д ’парафія’. Аддзеяслоўны назоўнік з нулявой суфіксацыяй ад прыходзіць < хадзіць (гл.). Як мяркуе Фасмер (3, 368), першаснае значэнне — ’сход для выбараў старасты’. Паводле ЕСУМ (4, 582), запазычана з рускай мовы, што нельга выключыць і для беларускага слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)