парасо́навыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. парасо́навыя
Р. парасо́навых
Д. парасо́навым
В. парасо́навыя
Т. парасо́навымі
М. парасо́навых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парасо́навыя сущ., мн., бот. зо́нтичные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасо́навыя, ‑ых.

Сямейства раслін, суквецце якіх мае форму парасона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасо́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парасо́навы парасо́навая парасо́навае парасо́навыя
Р. парасо́навага парасо́навай
парасо́навае		 парасо́навага парасо́навых
Д. парасо́наваму парасо́навай парасо́наваму парасо́навым
В. парасо́навы (неадуш.)
парасо́навага (адуш.)		 парасо́навую парасо́навае парасо́навыя (неадуш.)
парасо́навых (адуш.)
Т. парасо́навым парасо́навай
парасо́наваю		 парасо́навым парасо́навымі
М. парасо́навым парасо́навай парасо́навым парасо́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зо́нтичные мн., сущ., бот. парасо́навыя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыстасаванне для засцярогі ад дажджу або сонца ў выглядзе замацаванага на доўгай ручцы складнога каркаса, абцягнутага тканінай.

2. Стрэшка над чым-н.

3. Суквецце, у якога ўсе кветкі размешчаны ў адной плоскасці.

|| памянш. парасо́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. парасо́ністы, -ая, -ае і парасо́навы, -ая, -ае.

Парасоністая пальма.

Парасонавыя расліны (морква, пятрушка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)