паразіты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паразіты́чны |
паразіты́чная |
паразіты́чнае |
паразіты́чныя |
| Р. |
паразіты́чнага |
паразіты́чнай
паразіты́чнае |
паразіты́чнага |
паразіты́чных |
| Д. |
паразіты́чнаму |
паразіты́чнай |
паразіты́чнаму |
паразіты́чным |
| В. |
паразіты́чны (неадуш.)
паразіты́чнага (адуш.) |
паразіты́чную |
паразіты́чнае |
паразіты́чныя (неадуш.)
паразіты́чных (адуш.) |
| Т. |
паразіты́чным |
паразіты́чнай
паразіты́чнаю |
паразіты́чным |
паразіты́чнымі |
| М. |
паразіты́чным |
паразіты́чнай |
паразіты́чным |
паразіты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паразіты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паразіта; які з’яўляецца паразітам (у 1 знач.). Паразітычныя чэрві.
2. Які жыве з чужой працы; які мае дачыненне да паразіта (у 2 знач.). Паразітычныя класы капіталістычнага грамадства. // Які мае адносіны да паразітызму, характарызуецца паразітызмам (у 2 знач.). Упершыню сустрэўшыся ў былой Заходняй Беларусі са старым паразітычным светам, убачыўшы на ўласныя вочы яго красамоўныя «ілюстрацыі да палітграматы» — галечу і абрабаванасць народных мас, .. [Панчанка] дае сабе клятву. Клышка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)