параздзіма́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
параздзіма́ны |
параздзіма́ная |
параздзіма́нае |
параздзіма́ныя |
| Р. |
параздзіма́нага |
параздзіма́най
параздзіма́нае |
параздзіма́нага |
параздзіма́ных |
| Д. |
параздзіма́наму |
параздзіма́най |
параздзіма́наму |
параздзіма́ным |
| В. |
параздзіма́ны (неадуш.)
параздзіма́нага (адуш.) |
параздзіма́ную |
параздзіма́нае |
параздзіма́ныя (неадуш.)
параздзіма́ных (адуш.) |
| Т. |
параздзіма́ным |
параздзіма́най
параздзіма́наю |
параздзіма́ным |
параздзіма́нымі |
| М. |
параздзіма́ным |
параздзіма́най |
параздзіма́ным |
параздзіма́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
параздзіма́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
параздзіма́ны |
параздзіма́ная |
параздзіма́нае |
параздзіма́ныя |
| Р. |
параздзіма́нага |
параздзіма́най
параздзіма́нае |
параздзіма́нага |
параздзіма́ных |
| Д. |
параздзіма́наму |
параздзіма́най |
параздзіма́наму |
параздзіма́ным |
| В. |
параздзіма́ны (неадуш.)
параздзіма́нага (адуш.) |
параздзіма́ную |
параздзіма́нае |
параздзіма́ныя (неадуш.)
параздзіма́ных (адуш.) |
| Т. |
параздзіма́ным |
параздзіма́най
параздзіма́наю |
параздзіма́ным |
параздзіма́нымі |
| М. |
параздзіма́ным |
параздзіма́най |
параздзіма́ным |
параздзіма́ных |
Кароткая форма: параздзіма́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
параздзіма́ны разду́тый; разве́янный; см. параздзіма́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
параздзіма́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад параздзімаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разду́тый
1. прич. (разожжённый) разадзьму́ты, мног. параздзіма́ны; (ртом) раздзьму́ханы, мног. параздзьму́хваны;
2. прич. (наполненный воздухом) разадзьму́ты, мног. параздзіма́ны, надзьму́ты;
3. прич. (преувеличенный) разду́ты; см. разду́ть 1, 2, 4;
4. прил. (распухший) распу́хлы; (о животе) успу́шаны;
5. прил., перен. (преувеличенный) разду́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)