паража́ць гл. паразіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паража́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паража́ю паража́ем
2-я ас. паража́еш паража́еце
3-я ас. паража́е паража́юць
Прошлы час
м. паража́ў паража́лі
ж. паража́ла
н. паража́ла
Загадны лад
2-я ас. паража́й паража́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паража́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паража́ць несов.

1. поража́ть; см. паразі́ць 1;

2. (убивать, умертвлять) поража́ть, сража́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паража́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да паразіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразі́ць, -ражу́, -разі́ш, -разі́ць; -разі́м, -разіце́, -разя́ць; -ражо́ны; зак.

1. каго-што і чым. Забіць, нанесці ўдар якой-н. зброяй; папаўшы ў што-н., знішчыць, разбурыць (кніжн.).

П. мішэнь.

2. каго-што. Разбіць, перамагчы (высок.).

П. ворага.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Выклікаць пашкоджанне, змяненне ў тканцы, органе (пра хваробу).

Параліч паразіў вочныя нервы.

|| незак. паража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паражэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рази́ть​I несов. (наносить удары) паража́ць, біць;

рази́ть врага́ паража́ць (біць) во́рага;

рази́ть мечо́м паража́ць (біць) мячо́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паража́цца несов., страд. поража́ться; сража́ться; см. паража́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарпедава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак. і незак., што.

1. Атакаваць, паразіць (паражаць) тарпедаю.

Т. варожыя караблі.

2. перан. Падарваць (падрываць), парушыць (парушаць) знутры.

Т. перагаворы.

|| наз. тарпедава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паража́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да паразіцца.

2. Зал. да паражаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Парадзі́ха ’жанчына, якая раджае або толькі што нарадзіла дзіця’, дыял. таксама параду́ха, паражані́ца, паражы́ля, паражы́лля. Дэрываты з рознымі суфіксамі ад парадзі́ць, паража́ць, прэфіксальных дзеясловаў ад радзі́ць, ража́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)