параднае - Пошук

пара́днае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

	адз.	мн.
	н.	-
Н.	пара́днае	пара́дныя
Р.	пара́днага	пара́дных
Д.	пара́днаму	пара́дным
В.	пара́днае	пара́дныя (неадуш.)
Т.	пара́дным	пара́днымі
М.	пара́дным	пара́дных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пара́днае сущ. пара́дное;

увайсці́ з ~нага — войти́ с пара́дного

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пара́дны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пара́дны	пара́дная	пара́днае	пара́дныя
Р.	пара́днага	пара́днай пара́днае	пара́днага	пара́дных
Д.	пара́днаму	пара́днай	пара́днаму	пара́дным
В.	пара́дны (неадуш.) пара́днага (адуш.)	пара́дную	пара́днае	пара́дныя (неадуш.) пара́дных (адуш.)
Т.	пара́дным	пара́днай пара́днаю	пара́дным	пара́днымі
М.	пара́дным	пара́днай	пара́дным	пара́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пляц-пара́дны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пляц-пара́дны	пляц-пара́дная	пляц-пара́днае	пляц-пара́дныя
Р.	пляц-пара́днага	пляц-пара́днай пляц-пара́днае	пляц-пара́днага	пляц-пара́дных
Д.	пляц-пара́днаму	пляц-пара́днай	пляц-пара́днаму	пляц-пара́дным
В.	пляц-пара́дны (неадуш.) пляц-пара́днага (адуш.)	пляц-пара́дную	пляц-пара́днае	пляц-пара́дныя (неадуш.) пляц-пара́дных (адуш.)
Т.	пляц-пара́дным	пляц-пара́днай пляц-пара́днаю	пляц-пара́дным	пляц-пара́днымі
М.	пляц-пара́дным	пляц-пара́днай	пляц-пара́дным	пляц-пара́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

свято́чна-пара́дны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	свято́чна-пара́дны	свято́чна-пара́дная	свято́чна-пара́днае	свято́чна-пара́дныя
Р.	свято́чна-пара́днага	свято́чна-пара́днай свято́чна-пара́днае	свято́чна-пара́днага	свято́чна-пара́дных
Д.	свято́чна-пара́днаму	свято́чна-пара́днай	свято́чна-пара́днаму	свято́чна-пара́дным
В.	свято́чна-пара́дны (неадуш.) свято́чна-пара́днага (адуш.)	свято́чна-пара́дную	свято́чна-пара́днае	свято́чна-пара́дныя (неадуш.) свято́чна-пара́дных (адуш.)
Т.	свято́чна-пара́дным	свято́чна-пара́днай свято́чна-пара́днаю	свято́чна-пара́дным	свято́чна-пара́днымі
М.	свято́чна-пара́дным	свято́чна-пара́днай	свято́чна-пара́дным	свято́чна-пара́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плац-пара́дны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	плац-пара́дны	плац-пара́дная	плац-пара́днае	плац-пара́дныя
Р.	плац-пара́днага	плац-пара́днай плац-пара́днае	плац-пара́днага	плац-пара́дных
Д.	плац-пара́днаму	плац-пара́днай	плац-пара́днаму	плац-пара́дным
В.	плац-пара́дны (неадуш.) плац-пара́днага (адуш.)	плац-пара́дную	плац-пара́днае	плац-пара́дныя (неадуш.) плац-пара́дных (адуш.)
Т.	плац-пара́дным	плац-пара́днай плац-пара́днаю	плац-пара́дным	плац-пара́днымі
М.	плац-пара́дным	плац-пара́днай	плац-пара́дным	плац-пара́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парфі́ра, ‑ы, ж.

1. Уст. Доўгая пурпуровая мантыя — сімвал улады манарха; параднае цырыманіяльнае ўбранне манарха.

2. Род марскіх водарасцей чырвонага колеру.

[Грэч. porphýra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́дное сущ. пара́днае, -нага ср.;

войти́ с пара́дного увайсці́ з пара́днага;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Парфі́ра ’доўгая пурпуровая мантыя — сімвал улады манарха; параднае цырыманіяльнае ўбранне манарха’ (ТСБМ). Рус. порфи́ра ’тс’, рус.-ц.-слав., ст.-слав. поръфира, поръфѷра, рус.-ц.-слав. таксама пърфира, пърфура. З грэч. πορφἴρα ’тс’ (Праабражэнскі, 2, 111; Фасмер, 3, 336). У бел., відаць, кніжнае запазычанне з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ры́за, ‑ы, ж.

1. Адзенне, якое надзявае свяшчэннік пры набажэнстве. Святая служба канчаецца. Цішкевіч бубніць апошнія малітвы, а. Мадэст скідае рызы. Колас. Айцец Ануфрый быў у пазалочанай рызе. П. Ткачоў. // Параднае, упрыгожанае золатам і серабром адзенне маскоўскіх цароў.

2. Металічная накладка на іконах, якая пакідае адкрытым толькі здымак твару і рук. Тады ён [Юхім] кінуў чарку і ў святліцу, Дзе спала Наста некалі, пайшоў, Там запаліў васковую грамніцу Пад рызамі закураных багоў. З. Астапенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum