параво́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. параво́зны параво́зная параво́знае параво́зныя
Р. параво́знага параво́знай
параво́знае		 параво́знага параво́зных
Д. параво́знаму параво́знай параво́знаму параво́зным
В. параво́зны (неадуш.)
параво́знага (адуш.)		 параво́зную параво́знае параво́зныя (неадуш.)
параво́зных (адуш.)
Т. параво́зным параво́знай
параво́знаю		 параво́зным параво́знымі
М. параво́зным параво́знай параво́зным параво́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

параво́зны парово́зный;

~нае дэпо́ — парово́зное депо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параво́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паравоза. Паравозная будка. Паравозны гудок. Паравозны дым. // Які абслугоўвае паравоз. Паравозны машыніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Лакаматыў з паравым рухавіком.

|| прым. параво́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваго́нна-параво́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваго́нна-параво́зны ваго́нна-параво́зная ваго́нна-параво́знае ваго́нна-параво́зныя
Р. ваго́нна-параво́знага ваго́нна-параво́знай
ваго́нна-параво́знае		 ваго́нна-параво́знага ваго́нна-параво́зных
Д. ваго́нна-параво́знаму ваго́нна-параво́знай ваго́нна-параво́знаму ваго́нна-параво́зным
В. ваго́нна-параво́зны (неадуш.)
ваго́нна-параво́знага (адуш.)		 ваго́нна-параво́зную ваго́нна-параво́знае ваго́нна-параво́зныя (неадуш.)
ваго́нна-параво́зных (адуш.)
Т. ваго́нна-параво́зным ваго́нна-параво́знай
ваго́нна-параво́знаю		 ваго́нна-параво́зным ваго́нна-параво́знымі
М. ваго́нна-параво́зным ваго́нна-параво́знай ваго́нна-параво́зным ваго́нна-параво́зных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парово́зный параво́зны;

парово́зное депо́ параво́знае дэпо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Механічны свісток, які падае сігналы.

Паравозны г.

2. Працяжны аднастайны гук свістка ці сірэны.

Выходзіць па гудку.

|| прым. гудо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

машыні́ст м. машини́ст;

параво́зны м. — парово́зный машини́ст;

м. сцэ́ны — машини́ст сце́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праця́жны, ‑ая, ‑ае.

Які гучыць павольна, цягуча, не адрывіста. Песня хлынула шырокая, працяжная. Грамовіч. Працяжны паравозны гудок .. зліваўся з нейкай бадзёрай песняй. Скрыпка.

працяжны́, ‑а́я, ‑о́е.

Спец. Які прызначаецца, служыць для працягвання, працяжкі (у 1 знач.). Працяжны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гудо́к I, -дка́ м. гудо́к;

параво́зны г. — парово́зный гудо́к

гудо́к II, -дка́ м. (музыкальный инструмент) гудо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)