папіка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. папіка́ю папіка́ем
2-я ас. папіка́еш папіка́еце
3-я ас. папіка́е папіка́юць
Прошлы час
м. папіка́ў папіка́лі
ж. папіка́ла
н. папіка́ла
Загадны лад
2-я ас. папіка́й папіка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час папіка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папіка́ць несов. упрека́ть, попрека́ть, укоря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папіка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да папікнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папікну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго (што).

Выказаць каму-н. незадавальненне, дакор, папракнуць.

Настаўнік папікнуў вучня за легкадумнасць.

|| незак. папіка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Папіка́ць ’выказваць каму-небудзь незадавальненне, дакор; папракаць’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Янк. 3., Сцяшк. МГ), папі́ка ’папрок’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Гл. упіка́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папіка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. папікаць — папікнуць; папрок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Тое, што і тыкаць¹.

◊

Ты́цкаць у нос каму (каго-што) або кім-чым (разм., неадабр.) — непачціва папікаць, папракаць каго-н.

|| наз. ты́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

попрека́ть несов. (кого, в чём) папіка́ць, упіка́ць (каму); дакара́ць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Піня́ць, фалькл. піняці ’наракаць, дакараць’ (віц., Рам. 3), ’злаваць, папікаць’, піняцца ’скардзіцца, злавацца’ (Бяльк.). КЭСРЯ, 332 выводзяць ад пеня, якое са ст.-слав. пена ’штраф’ < пят. росна < ст.-грэч. ποινή ’пакаранне’. Гл. таксама пянягща ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кори́ть несов.

1. (упрекать, порицать за что-л.) дакара́ць, упіка́ць (каго);

2. (попрекать чем-л.) дакара́ць, папіка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)