папярэ́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. папярэ́дніца папярэ́дніцы
Р. папярэ́дніцы папярэ́дніц
Д. папярэ́дніцы папярэ́дніцам
В. папярэ́дніцу папярэ́дніц
Т. папярэ́дніцай
папярэ́дніцаю		 папярэ́дніцамі
М. папярэ́дніцы папярэ́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папярэ́дніца ж. предше́ственница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папярэ́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да папярэднік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папярэ́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто папярэднічаў каму-н. у чым-н., сваёй дзейнасцю падрыхтаваў што-н.

Духоўная спадчына папярэднікаў.

|| ж. папярэ́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предше́ственница папярэ́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)