Verbum

анлайнавы слоўнік

папярэ́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папярэ́дніца ж. предше́ственница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папярэ́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да папярэднік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папярэ́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто папярэднічаў каму-н. у чым-н., сваёй дзейнасцю падрыхтаваў што-н.

Духоўная спадчына папярэднікаў.

|| ж. папярэ́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предше́ственница папярэ́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

forerunner [ˈfɔ:rʌnə] n. папярэ́днік; папярэ́дніца; прадве́снік; прадве́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

precursor [ˌpri:ˈkɜ:sə] n. папярэ́днік; папярэ́дніца; прадве́снік; прадве́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віёла

(іт. viola)

струнны смычковы музычны інструмент, пашыраны ў сярэднія вякі ў раманскіх краінах; папярэдніца скрыпкі, віяланчэлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

precursor

[,prɪˈkɜ:rsər]

папярэ́днік -а m.., папярэ́дніца f.; прадве́сьнік -а m., прадве́сьніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

predecessor

[ˈpredəsesər]

1) папярэ́днік -а m., папярэ́дніца -ы f.

2) про́дак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)