папяро́снік

‘муштук’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. папяро́снік папяро́снікі
Р. папяро́сніка папяро́снікаў
Д. папяро́сніку папяро́снікам
В. папяро́снік папяро́снікі
Т. папяро́снікам папяро́снікамі
М. папяро́сніку папяро́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папяро́снік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. папяро́снік папяро́снікі
Р. папяро́сніка папяро́снікаў
Д. папяро́сніку папяро́снікам
В. папяро́сніка папяро́снікаў
Т. папяро́снікам папяро́снікамі
М. папяро́сніку папяро́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папяро́снік м.

1. (рабочий, продавец папирос) папиро́сник;

2. мундшту́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папяро́снік, ‑а, м.

1. Той, хто вырабляе папяросы або гандлюе імі.

2. Невялікая трубка, у якую ўстаўляюцца папяросы, цыгарэты; муштук. Карпусь выпускаў з масянжовага папяросніка.. стружкі сіва-сіняга дыму. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папиро́сник папяро́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папяро́сніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да папяроснік (у 1 знач.).

2. Скрынка для папярос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дзьмухаючы, прачысціць што‑н. [Тамаш] прадзьмухаў вішнёвы свой папяроснік і закурыў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)