папяльні́к, -пельніка́, мн. -пельнікі́, -пельніко́ў, м. (спец.).

Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папяльні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. папяльні́к папельнікі́
Р. папельніка́ папельніко́ў
Д. папельніку́ папельніка́м
В. папяльні́к папельнікі́
Т. папельніко́м папельніка́мі
М. папельніку́ папельніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

папяльні́к (род. папельніка́) м., тех. зо́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папяльні́к, папельніка, м.

Спец. Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)