папяльні́к, -пельніка́, мн. -пельнікі́, -пельніко́ў, м. (спец.).

Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папяльні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. папяльні́к папельнікі́
Р. папельніка́ папельніко́ў
Д. папельніку́ папельніка́м
В. папяльні́к папельнікі́
Т. папельніко́м папельніка́мі
М. папельніку́ папельніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

папяльні́к (род. папельніка́) м., тех. зо́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папяльні́к, папельніка, м.

Спец. Ніжняя частка топкі, куды падае попел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папяльні́к м тэх Áschenkasten m -s, -kästen, Áschenloch n -(e)s, -löcher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Áschkasten

m -s, -kästen папяльні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

popielnik

м.

1. папяльнік;

2. паддувала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)