папрарыва́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папрарыва́ю папрарыва́ем
2-я ас. папрарыва́еш папрарыва́еце
3-я ас. папрарыва́е папрарыва́юць
Прошлы час
м. папрарыва́ў папрарыва́лі
ж. папрарыва́ла
н. папрарыва́ла
Загадны лад
2-я ас. папрарыва́й папрарыва́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час папрарыва́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папрарыва́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Лопнуць пасля нагнаення — пра ўсё, многае.

Скулы папрарывалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрарыва́ць³, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; -а́ны; зак., што.

Прарыць лычом у многіх месцах (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрарыва́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Прарваць што-н. у многіх месцах, прарваць усё, многае.

2. Зрабіць пасадкі чаго-н. радзейшымі.

П. буракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрарыва́ць I сов. (о многом)

1. в разн. знач. прорыва́ть;

2. с.-х. прореди́ть;

1, 2 см. прарва́ць 1, 2

папрарыва́ць II сов. (о многом) проры́ть; см. прары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрарыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прарваць што‑н. у многіх месцах, прарваць усё, многае. Папрарываць паперу.

2. Зрабіць пасадкі чаго‑н. радзейшымі. Папрарываць буракі.

папрарыва́ць ​2, ‑ае; зак., што.

Прарыць лычом у многіх месцах (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрарыва́ны I

1. в разн. знач. про́рванный;

2. с.-х. проре́женный;

1, 2 см. папрарыва́ць I

папрарыва́ны II проры́тый; см. папрарыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проры́ть сов., в разн. знач. пракапа́ць, мног. папрако́пваць; (рылом — о животных) прары́ць, мног. папрарыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прорва́ть сов.

1. (продырявить) прарва́ць, мног. папрарыва́ць, прадра́ць, прадзе́рці, мног. папрадзіра́ць;

прорва́ть носо́к прадра́ць (прадзе́рці) шкарпэ́тку;

2. в др. знач. прарва́ць, мног. папрарыва́ць;

прорва́ть плоти́ну прарва́ць плаці́ну;

прорва́ть ли́нию оборо́ны неприя́теля воен. прарва́ць лі́нію абаро́ны во́рага;

он до́лго молча́л, но тут и его́ прорва́ло безл., разг. ён до́ўга маўча́ў, але́ тут яго́ прарва́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)