папле́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. папле́чніца папле́чніцы
Р. папле́чніцы папле́чніц
Д. папле́чніцы папле́чніцам
В. папле́чніцу папле́чніц
Т. папле́чніцай
папле́чніцаю		 папле́чніцамі
М. папле́чніцы папле́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папле́чніца ж. сподви́жница, сора́тница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папле́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да паплечнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папле́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Таварыш па справе, саратнік.

Паплечнікі па барацьбе.

|| ж. папле́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сора́тница папле́чніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сподви́жница папле́чніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пле́шніца ’вялікая суконная хустка (з махрамі і ў клетку)’ (чавус., Мат. Маг.). Відаць, з *(паплечніца ’хустка, якая накідвалася на плечы’. Да плячо (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)