папамачы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
папамачу́ |
папамо́чым |
| 2-я ас. |
папамо́чыш |
папамо́чыце |
| 3-я ас. |
папамо́чыць |
папамо́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
папамачы́ў |
папамачы́лі |
| ж. |
папамачы́ла |
| н. |
папамачы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
папамачы́ |
папамачы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
папамачы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папамачы́ць сов. (долго, неоднократно) помочи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., каго-што і чаго.
Разм. Мачыць доўга, неаднаразова; памачыць многа чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
помочи́ть сов. памачы́ць, (долго, неоднократно) папамо́чваць, папамачы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папамо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.
Разм. Тое, што і папамачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)