пані́чны гл. паніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пані́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пані́чны пані́чная пані́чнае пані́чныя
Р. пані́чнага пані́чнай
пані́чнае		 пані́чнага пані́чных
Д. пані́чнаму пані́чнай пані́чнаму пані́чным
В. пані́чны (неадуш.)
пані́чнага (адуш.)		 пані́чную пані́чнае пані́чныя (неадуш.)
пані́чных (адуш.)
Т. пані́чным пані́чнай
пані́чнаю		 пані́чным пані́чнымі
М. пані́чным пані́чнай пані́чным пані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пані́чны пани́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да панікі; прасякнуты панікай. Магчыма ў панічнай мітусні, узнікшай з прычыны нечаканай хвалі, .. [чалавека] і проста маглі скінуць з памосту ў агульнай штурханіне без усякага злога намеру. Лынькоў. Саша на момант супакоілася, адагнала свой панічны страх. Шамякін. // Які выклікае паніку. Панічныя чуткі.

2. Разм. Які паддаецца паніцы. Панічны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Непераадольны жах і разгубленасць, якія адразу авалодваюць чалавекам або мноствам людзей.

Людзі кідаліся ў паніцы хто куды.

У варожым стане пачалася п.

|| прым. пані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пани́ческий пані́чны;

пани́ческий у́жас пані́чны жах;

пани́ческий челове́к пані́чны чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)