панца́к, -у́, м. (разм.).

Круглыя ячныя крупы, а таксама суп з такіх круп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панца́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. панца́к
Р. панцаку́
Д. панцаку́
В. панца́к
Т. панцако́м
М. панцаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

панца́к, -ку́ м., обл.

1. (крупа) перло́вка ж.;

2. перло́вый суп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панца́к, ‑у, м.

Абл.

1. Круглыя ячныя крупы. У печы з панцаку варыцца калядная куцця. Васілевіч.

2. Суп з такіх круп. [Бацька] сёрбаў забелены панцак. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панца́к ’круглыя ячныя крупы; суп з такіх круп’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сцяшк.), панса́к (Др.-Падб., Сержп. Грам., Сцяшк., З нар. сл.), панца́к, панса́к, пэнца́к (Сл. ПЗБ) ’тс’, па́нцыр ’жалобная каша’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з польск. (Шат., 200) дыял. pęcak (агульна-польск. pęczak), якое ад pęcznieć ’набракаць, напухаць’ (гл. Брукнер, 408).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перло́вый я́чны;

перло́вый суп я́чны кру́пнік (суп), панца́к;

перло́вая ка́ша я́чная ка́ша, гру́ца;

перло́вая крупа́ я́чныя кру́пы, панца́к, гру́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пранса́к ’вантрабянка’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Гл. паясок, панцак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Патза́х ’каша з ячных круп’ (бар., Сл. Брэс.). Відаць, з панцак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перло́вка ж., разг. я́чныя кру́пы; обл. панца́к, -ку м.; обл. гру́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пэ́рла ’ячныя крупы, панцак’ (глыб., Сл. ПЗБ). Па фанетычных прыкметах (спалучэнне пі‑), відаць, запазычана з ням. Perlgraupen ’тс’ (магчыма, пад уплывам польск. kasza perłowa). Гл. пярлоўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)